Όμφακες εισί...

Στο ένθετο για την οικονομία στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής 21 Σεπτεμβρίου, ανάμεσα σε άλλα, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας κλπ κ. Αλογοσκούφης καμαρώνει λέγοντας:

"Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, η πραγματική οικονομία δείχνει να αντέχει καλύτερα από πολλές άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως φάνηκε και από την ανάπτυξη στο πρώτο εξάμηνο του 2008 που ήταν υπερδιπλάσια σε σχέση με την ευρωζώνη."

Δεν ξέρω γιατί θυμήθηκα ένα μύθο του Αισώπου με την αλεπού που δεν φτάνει τα σταφύλια και φεύγοντας λέει ότι είναι άγουρα... "Όμφακες εισί" ...

Άλλωστε ο μύθος επιβιώνει μέχρι σήμερα με την παροιμία "όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια..."

Αν δεν υπήρχε η οικονομική κρίση, η διαπίστωση ότι η Ελληνική Οικονομία είναι ασύνδετη με την παγκόσμια οικονομία, τουλάχιστο στους σοβαρούς Έλληνες, θα έφερνε άγχος και τρόμο...

Αν δεν αλληλοεμπλακεί η Ελληνική Οικονομία με την παγκόσμια, έχουν σκεφτεί τα τσακάλια της πολιτικής μας , τι διαχρονικό κίνδυνο εμπεριέχει αυτό ακόμα και για τα εθνικά και αμυντικά μας συμφέροντα;

Να μην απορούμε με το ότι μας "ρίχνουν" στο Σκοπιανό και τα άλλα... Γιατί να μας υποστηρίξουν; Ποιό είναι το συμφέρον τους;

Ιδέες για μεταρρυθμίσεις - Νομοθεσία

Τα τελευταία 15 χρόνια η πολιτική ζωή "κυριαρχείται" είτε από "εκσυγχρονιστές", είτε από "μεταρρυθμιστές". Ατυχώς, πιστεύω, η επίκληση αυτών των όρων "αλλαγής" γίνεται ή γινόταν για να αποφευχθούν άλλες, πολιτικά δυσμενείς, για όσους τους επικαλούνται ή τους επικαλούνταν, καταστάσεις και συζητήσεις.

Σκέφτηκα λοιπόν να αρχίσω να προτείνω κάποιες "μεταρρυθμίσεις" και εγώ. Το blog μου βέβαια δεν πολυδιαβάζεται, αλλά ίσως μερικές ιδέες φανούν ότι είναι χρήσιμες. Σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Παραιτούμαι από copyright...

Αρχίζω λοιπόν με την νομοθεσία, μια εγνωσμένης άθλιας ποιότητας συνιστώσας της εθνικής μας ζωής. Αν και δεν είμαι νομικός -μερικά χρόνια νομικών σπουδών και η επαγγελματική μου ενασχόληση (όσο είχα...) με κάνει να αισθάνομαι ότι "κάτι ξέρω"...- έχω το θάρρος (και το θράσος) να προτείνω μια μεταρρύθμιση που είμαι σίγουρος ότι θα κάνει καλό...

Βέβαια τα "τσακάλια" της δημοσιογραφίας μας, που σπανιότατα καταλαβαίνουν για τι θέμα γράφουν, είμαι βέβαιος ότι θα τη λοιδορούσαν... Γιατί δεν είναι θέμα που "πουλάει" σαν τα σκάνδαλα και τις αποτυχίες. Το ίδιο θα έκαναν ίσως και οι πολιτικοί, στους οποίους απευθύνομαι. Και αυτοί, πιστεύω, σπανιότατα καταλαβαίνουν για ποιο θέμα μιλούν και, ακόμα σπανιότερα τι λένε. Το κακό στους τελευταίους είναι ότι όχι μόνο μιλούν, αλλά και "πράττουν"...

Η ιδέα είναι απλή: να τεθεί στόχος ετήσιας μείωσης της έκτασης της νομοθεσίας αρμοδιότητας των Υπουργείων.

Θα μου πείτε, ποιο είναι το κριτήριο με το οποίο θα μετράμε την επιτυχία μιας τέτοιας μεταρρύθμισης; Απλό: μετράμε τον αριθμό των σελίδων της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, που καταλαμβάνει η νομοθεσία -όχι οι διάφοροι διορισμοί και τα καταστατικά των ΕΠΕ και ΑΕ- αρμοδιότητας κάθε Υπουργείου. Ήδη το να ψάξουν τα Υπουργεία να βρουν ποια είναι η νομοθεσία αρμοδιότητάς τους που ισχύει, δηλ. το να κάνουν μια απογραφή, θα τους κάνει καλό...

Ο Πρωθυπουργός δεν έχει παρά να ορίσει το ενιαίο ποσοστό ετήσιας μείωσης του αριθμού των σελίδων της εν ισχύι νομοθεσίας του κάθε Υπουργείου. Ας πούμε 5 %.

Η Βουλή έτσι θα έχει με τί να ασχοληθεί, η κυβέρνηση να λέει τι διορθώνει, οι πολίτες να καταλάβουν τι απλοποιείται κλπ.

Ζητείται Αντίλογος ...

Νομιμοποιήσεις Ανηθικοτήτων (3)

Διαβάζω στον σημερινό Ελεύθερο Τύπο -κι' ας βρίσκομαι στο εξωτερικό- για την τροπολογία Γεροντόπουλου -πάλι η Χαλκιδική...- (βλέπε εδώ το σχετικό άρθρο) και θυμήθηκα μια από τις πρώτες μου αναρτήσεις -εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, το Νοέμβριο του 2007- με τίτλο "Νομιμοποιήσεις Ανηθικοτήτων (2)".

Την επαναλαμβάνω εδώ με την παρατήρηση ότι δεν δημιούργησε δα και κανένα θόρυβο...

Πρίν κάτι λιγότερο από τέσσερα χρόνια είχαμε το ονομασθέν έκτοτε "Σκάνδαλο Πάχτα". Ήταν μια πρόταση τροπολογίας που απήλλασσε κάποιον επιχειρηματία (αν θυμάμαι καλά στο Porto Carras) από πολεοδομικής μορφής υποχρεώσεις...
Κάποιος επηρεασμένος από δυτικότροπες πολιτικές συνήθειες διαφάνειας πρότεινε διακριτικά σε κόμματα της τότε αντιπολίτευσης (δηλ. όσα υπήρχαν τότε πλην του ΠΑΣΟΚ) να βγουν και να πουν στην προεκλογική περίοδο ότι στη νέα Βουλή θα εισάγουν νέο Κανονισμό που θα υποχρέωνε κάθε προτείνοντα τροπολογία να δηλώνει, με βάση αυτά που γνωρίζει, ποιος θα ωφεληθεί και ποιος θα πάθει βλάβη από την προτεινόμενη τροπολογία. Η ιδέα ήταν ότι οι υπόλοιποι βουλευτές θα μπορούσαν να ψηφίσουν με κάποια γνώση των αποτελεσμάτων αυτού που θα ψήφιζαν, οι δε προτείνοντες θα ήσαν πιο "συμμαζεμένοι" σε ανήθικες (υπό την ευρεία έννοια) προτάσεις.
Ο προτείνας εισέπραξε -εξ όσων γνωρίζω- πανταχόθεν λοιδορίες...
Τι το κάναμε; Βγαίνουμε βουλευτές για να κάνουμε τις δουλίτσες (ή τις πιο μεγάλες business) μας... Όχι και να τα βγάζουμε στη φόρα...
Παράλληλα θα ήθελα πολύ να μάθω πως βλέπει το Υπουργείο Εσωτερικών (ή μήπως είναι αρμόδιο το Υπουργείο Δικαιοσύνης) την όλη πολιτική για καλύτερη νομοθεσία ("Better Regulation") που προωθεί η Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Μάλλον εμείς δεν θα έχουμε πρόβλημα...
Τι ευλογημένη χώρα! Χαίρεσαι να ζεις σ' αυτήν...

Πέρασε ένας χρόνος και πάλι τα ίδια...
Αχ αυτή η Βουλή... Πολύ νοιάζεται για την τιμή της...

Ποιοί θα "προστατέψουν τους σοβαρούς";

Ο Αλέξης Παπαχελάς στην σημερινή Καθημερινή έχει ένα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο "Να προστατέψουμε τούς σοβαρούς"...
Ωραία όσα λέει, αλλά δε διακρίνω ποιούς ορίζει ως "εμάς" στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, που πρέπει να προστατέψουμε τους σοβαρούς...
Στο θέατρο που παίζεται τα τελευταία 20 με 25 χρόνια στην Ελλάδα, κεντρικούς ρόλους έχουν -ατυχώς- οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί. Και, μάλιστα, μοιάζουν να αλληλοϋποστηρίζονται - πλάτη-πλάτη - οι δυό αυτές ομάδες...
Ο κ. Παπαχελάς βέβαια βάζει στο παιχνίδι και τους συνδικαλιστές... Κατά τη γνώμη μου για να μειώσει το βάρος της ευθύνης των δημοσιογράφων... Γιατί ποιός προβάλλει τους συνδικαλιστές; Ούτε τα μέλη των σωματείων, ούτε οι Διοικήσεις των Οργανισμών. Κανένας άλλος από τον -συνηθέστατα ημιμαθή και συνήθως δικτυωμένο με κάποια συμφέροντα- δημοσιογράφο και το μέσο που τον φιλοξενεί.
Δε θέλω να μειώσω τις ευθύνες και των πολιτικών... Άλλωστε αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες -κατά τις εφημερίδες- με τον κ. Βουρλούμη δείχνει καθαρά ότι οι ψοφοδεείς πολιτικοι μας "τον εγκαταλείπουν" για να τα έχουν καλά με την κοινή γνώμη (που -ατυχώς- μπορούν να διαμορφώνουν οι δημοσιογράφοι)...
Για μένα το -ατυχώς ανεφάρμοστο- συμπέρασμα είναι ότι για να προστατευτούν οι σοβαροί, που θέλουν να βοηθήσουν αυτή τη χώρα, πρέπει να απαλλαγούμε από δυό "κλίκες": τους πολιτικούς και τούς δημοσιογράφους...
Άρα δεν υπάρχει ελπίδα στον ορίζοντα...

Η χώρα των αυτογκόλ (2)

Έχουν περάσει σχεδόν τρεις μήνες που έγραψα κάτι...

Η μελαγχολία για αυτά που συμβαίνουν στην ευλογημένη μας Ελλάδα και ο θαυμασμός του "παιχνιδιού" που γίνεται για την ανάσταση μιας μεγάλης χώρας, της Ουκρανίας, που με απορρόφησε αρκετά -περιλαμβανομένων και απουσιών μου σ'αυτήν- με έκανε να "απόσχω" των καθηκόντων μου απέναντι του ιστολογίου τούτου που δημιούργησα.

Θυμήθηκα όμως μια ανάρτησή μου τον Νοέμβριο του 2007 -που δεν είχε και τρομακτική ανταπόκριση- σχετικά με τις μπούρδες που κάνουμε στη χώρα αυτή...

Περί Κολλεγίων ο λόγος... Βλέπε και την προηγούμενη ανάρτηση εδώ...
Αναμένω να δω τι θα γράψουν στον νόμο και τι θα βγει από τις προσφυγές...

Ελπίζω να είχα κάνει λάθος...

Opinion leaders or Opinion followers?

Πριν πολλά χρόνια, όταν η ανίχνευση της επιστήμης (;) του marketing με οδήγησε στο να διαβάσω μερικά βιβλία για το θέμα μου έκανε φοβερή τότε εντύπωση η μετάφραση του όρου opinion leaders σε "γνωμηγήτορες" και του opinion followers σε "γνωμακόλουθους".

Για μένα πάντα οι καλοί πολιτικοί πρέπει να είναι ηγέτες. Νομίζω για όλους μας...  Αλλοιώς αςκάναν κάποια άλλη δουλειά! Έλα όμως που ανακαλύφθηκαν οι δημοσκοπήσεις και από "γνωμηγήτορες" κατέληξαν με τρόμο να διαβάζουν ενδελεχώς τα απότελέσματα των δημοσκοπήσεων (με τις συχνά αφόρητα βλακώδεις ερωτήσεις του τύπου "θα θέλατε η FYROM να αποκτήσει νέο όνομα που να περιέχει τον όρο Μακεδονία;"). Η ανάγνωση δημοσκοπήσεων, όπως τουλάχιστο γίνεται από τους πολιτικούς, είναι σαν την ανάγνωση του "ελέγχου" των μαθητών του Δημοτικού ενώπιον των γονιών τους...

Έχω ήδη αρχίσει να διαγράφω από τις "λίστες" μου οριστικά πολιτικούς που διαβλέπω ότι αλλάζουν άποψη με βάση τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Φοβάμαι ότι ο κατάλογος μακραίνει πολύ γρήγορα και αποκτάει έκταση που κινδυνεύει να φτάσει το 100 % του (λεγόμενου) "ελληνικού πολιτικού προσωπικού".

Τι μπορούμε να κάνουμε για να τους ξανακάνουμε ηγέτες αυτούς που μας κυβερνάνε στη Βουλή;

"Εντός δεκαημέρου τροπολογία θα εισαχθεί..."

Αν και όλοι όσοι καταλαβαίνουν κοροϊδεύουν για αυτό που συμβαίνει, κανείς δεν το λέει...

Η υπόθεση του ντοπαρίσματος της Εθνικής ομάδας άρσης βαρών θα αντιμετωπισθεί με τροπολογία που θα εισαχθεί στη Βουλή εντός δεκαημέρου είπε ο κ. Υπουργός Πολιτισμού, αρμόδιος και επί του Αθλητισμού...

Όλα με ένα νόμο (προσοχή: "τροπολογία", δηλαδή "νομοθετικό μπάλωμα") θα λυθούν...

Για όποιο σκάνδαλο ή μπέρδεμα βγαίνει στην επιφάνεια, ανακοινώνεται ότι θα προταθεί νόμος. Αυτό που δεν ανακοινώνεται είναι ποιος νόμος θα καταργηθεί -γιατί συνήθως ουδείς καταργείται, γιατί απλώς συνήθως προστίθενται πλάγιες ή παράλληλες διατάξεις, που σε κάνουν, όταν θελήσεις να εφαρμόσεις κάτι, να έχεις ευρύ πεδίο επιλογών και αντίστοιχων παραθύρων...

Έτσι δεν είχε ανακοινωθεί ότι θα προταθεί αυστηρός νόμος, που συνεχίζω να πιστεύω ότι νομικά είναι αδύνατο να επιβληθεί (βλεπε εδώ και ανάρτησή μου από τον Νοέμβριο του 2007) για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια;

Ο νόμος (ή τροπολογία) ως ιδέα προσφέρει καταφύγιο και βολεύει τους πολιτικούς γιατί:

• Κερδίζουν χρόνο γιατί δεν υποχρεώνονται να πούνε καθαρά τι θα λέει αυτός ο "νόμος". Έτσι η αμηχανία, η έλλειψη ιδεών και η κατάληψη των πολιτικών εξ απίνης κρύβονται μέχρις ότου βρούν το χρόνο να προτείνουν κάτι -αν δεν ξεχαστεί και δεν προτείνουν τίποτα-...
• Δίνουν χρόνο να ξεδιπλωθεί το πελατειακό σύστημα. Έτσι όλοι όσοι ψηφοφόροι-πελάτες μπορούν να βολέψουν κάτι -είπα ότι πιστεύω ότι τεράστιο ποσοστό της νομοθετικής δραστηριότητας αφιερώνεται στην "νομιμοποίηση ανηθικοτήτων"- τρέχουν στους βουλευτές και τους υπουργούς για να τους πείσουν να προτείνουν την αναγνώριση τόσων πλασματικών ετών για σύνταξη, ή αλλο σχετικό ή άσχετο.
• Ναρκώνουν τους πολίτες γιατί δίνουν την εντύπωση ότι οι πολιτικοί δρουν, και κανείς δε τους ζητάει το λόγο "γιατί δεν είχαν προβλέψει" την κατάχρηση του νόμου ή της ελευθερίας κλπ.

Προτείνω όμως να βγει η Κυβέρνηση και να πεί ότι με κάθε (νέο) νόμο που θα προτείνει στο μέλλον, θα προτείνει και κατάργηση άλλων παλαιότερων νόμων που δεν χρειάζονται τώρα...

Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ότι όλες οι βαρύγδουπες αναλύσεις για το γιατί δεν πάει καλά η χώρα, κανείς δεν έχει αναφέρει στους φταίχτες και την άθλια ποιότητα της νομοθεσίας μας.

Ναι λοιπόν στους νέους νόμους αλλά, έλεος, καταργείστε και κανένα παλιό!

Περί προσαρμογής της Ελληνικής Νομοθεσίας στην Κοινοτική ή η κρατική "ξεπατικωσούρα"...

Την ορθογραφία της λέξης "ξαπατικωσούρα" δεν την ξέρω... Για να είμαι ειλικρινής δεν την έχω δει ποτέ γραμμένη, αλλά την έχω χιλιοειπωμένη από τα μαθητικά και φοιτητικά χρόνια... Το "Ω" με ενοχλεί λίγο -ας είναι το ρήμα "ξεπατικώνω" και τα εις -ώνω πάνε, από ότι μάθαμε, με ωμέγα- αλλά ας το πάρει το ποτάμι...

Οι περίφημες Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημιουργούν στα Κράτη-μέλη υποχρέωση να πάρουν μέτρα που να έχουν ισοδύναμο αποτέλεσμα. Οι "Κανονισμοί" είναι αυτοί που ισχύουν αυτόματα όπως είναι...

Αυτές τις Οδηγίες η Ελλάδα, συνήθως αργοπορημένα και εκπρόθεσμα, τις "ενσωματώνει" στο εθνικό δίκαιο με μια ιδιαίτερα αδιαφανή διαδικασία -άρχισε το "κόλπο" για "να προκάνουμε" την ένταξη το 1981 με Προεδρικά Διατάγματα και, τώρα, η υπεραπλούστευση οδήγησε το πλείστο των Οδηγιών να "ενσωματώνονται" με Υπουργικές Αποφάσεις-. Θα μου πείτε: τί τη θέλεις τη διαφάνεια αφού βρέξει-χιονίσει η χώρα πρέπει να την "ενσωματώσει" στο εθνικό δίκαιο;

Το πρώτο πρόβλημά μου είναι ότι η διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες γίνεται από την Κυβέρνηση χωρίς κανενός τη γνώμη να ζητήσουμε... Βουλή απούσα εκκωφαντικά! Άρα αυτό που αποφασίζεται -περίπου κρυφά- νομοθετείται στην χώρα πάλι κρυφά...

Oι Αγγλοσάξωνες μιλούν για accountability και εμείς θα το λέγαμε (;) "λογοδοσία". Λογοδοσία σε κανένα λοιπόν!

Το επόμενο πρόβλημα είναι η στέρηση της δυνατότητας για καλύτερες ιδέες. Η Υπουργική Απόφαση αποτελεί συνηθέστατα και αν είναι ειλικρινής, άγρια "ξεπατικωσούρα" της Οδηγίας, χωρίς καμμία πρόνοια για τις τυχόν εθνικές συνθήκες, για ποινές (που σχεδόν ποτέ δεν περιλαμβάνουν οι Οδηγίες) κλπ.

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις μου έδωσε η ατυχέστατη ιστορία των μπλέ κάδων ανακύκλωσης που γράφουν απάνω "Εδώ μόνο συσκευασίες". Σε όσους πάντως δεν ξεκόλλησε λόγω άθλιας ποιότητας το αυτοκόλλητο που το έγραφε, το παρέλαβαν οι αιώνιοι βάνδαλοι -Υδραυλικοί, κλειδαράδες, οπαδοί θυρών σταδίων (και όχι ομάδων!) και παρόμοιοι. Τέλος πάντων εγώ τους ξεχωρίζω από το μπλε καπάκι τους...

Η Οδηγία γεννήθηκε για να βάλουν στην Ευρώπη σε λογαριασμό τους Γερμανούς, που, επικαλούμενοι το περιβάλλον, αλλά αλλοιθωρίζοντας προς τον παραδοσιακό τους προστατευτισμό, επέβαλλαν ένα εξαμβλωματικό για την Ευρώπη νόμο που διέλυσε κυριολεκτικά τα υπάρχοντα μη επιδοτούμενα δίκτυα ανακύκλωσης των γειτονικών τους χωρών (δηλ. τα δίκτυα των ρακοσυλλεκτών και των παλιατζήδων, που ήσαν οι καλύτεροι προστάτες του περιβάλλοντος), αλλά και δημιούργησε τεράστιες δυσκολίες στους εξαγωγείς προϊόντων προς τη Γερμανία.

Για το λόγο λοιπόν αυτό η Κοινότητα προσπάθησε να συμμαζέψει τα πράγματα, προωθώντας συγχρόνως και την ιδέα της ανακύκλωσης, βγάζοντας μια Οδηγία που, ανάμεσα σε άλλα, επέβαλλε στόχους ανακύκλωσης για κάθε χώρα.

Εμείς φαίνεται, πήραμε την Οδηγία και την "ξεπατικώσαμε" χωρίς να σκεφτούμε τις ροές ανακύκλωσης αλλά και τις τεχνικές για το ξεχώρισμα των ανακυκλώσιμων συσκευασιών.

Πρώτα-πρώτα δεν είναι όλες οι συσκευασίες ανακυκλώσιμες!. Το περιβόητο και πολυδιαφημιζόμενο -αλήθεια, μόνο στην Ελλάδα το έχω δει να διαφημίζεται- TetraPak που είναι ένας αχταρμάς χαρτιού, κόλλας, πλαστικού και φύλλου αλουμινίου που και πως θα ανακυκλωθεί; Κατ' εμέ, συσκευασία είναι- ανακυκλώσιμο όμως δεν πολυείναι!

Η διογκωμένη πολυστερίνη -αυτό που λέμε και frigopor- δεν είναι ανακυκλώσιμη ή πολυανακυκλώσιμη, συσκευασία όμως είναι. Που θα την πετάξω;

Ένα σπασμένο τζάμι είναι, σαν την μπουκάλα, γυαλί, αλλά συσκευασία δεν είναι. Που θα το πετάξω;

Επίσης η εφημερίδα και το περιοδικό, κανονικά μπορούν να μπουν στην ίδια ροή ανακύκλωσης με τα χαρτοκιβώτια. Δεν είναι όμως συσκευασίες! Αυτές θα τις πετάμε ή όχι στους μπλέ κάδους; Εγώ πάντως τις πετάω...

Τα άπειρα μικροσιδερικά του σπιτιού αλουμινένια ή σιδερένια κλπ είναι, συσκευασίες όμως, όπως οι κονσέρβες δεν είναι. Που θα τα πετάξω;

Με λίγα λόγια, χωρίς να ενημερώσουμε πως, τι και γιατί, φτιάξαμε οργανισμούς, ίσως διορίσαμε τα τσακάλια των κομματικών ή άλλων γραφείων, και "ικανοποιήσαμε" τις απαιτήσεις της σχετικής Οδηγίας...

Do you expect us to recycle too?*

*Κατ' αναλογία του γνωστού πλακάτ που μπορεί κανείς να δει σε σπάνια γραφεία υπαλλήλων με χιούμορ: "I stay 8 hours a day here, do you expect me to work too?"

Ριζική Δημοκρατία (οπως λέμε " Άμεση Δημοκρατία" κλπ)

Είδα με πολύ ενδιαφέρον την διαφήμιση-μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ στην τηλεόραση που μας καλεί να μπούμε στο site του για να ψηφίσουμε για το δημοψήφισμα... Και χάρηκα καθώς σκεφτόμουνα "μπράβο τους, και εδώ πρωτοτύπησαν!".
Μπήκα και είδα (όσο κι' αν έψαξα) ότι εκτός από το να θαυμάσεις τις αφίσες (θέμα γούστου...) και να διαβάσεις επίσημα κείμενα του κόμματος (θέμα διαθέσιμου χρόνου και γούστου και απουσίας βαριεστιμάρας), μπορείς ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΕΙΣ ΝΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ...
Είμαι μικρός και αθώος... Μάλλον δημοκρατία στην υπέροχη τούτη χώρα είναι να λες "ναι" σε όσα λένε οι "δημοκράτες".
Ριζικά πράματα...

Και μια άλλη ελληνική λεβεντιά...

Πριν μερικές εβδομάδες είχα βρεθεί σε ένα τοπικό κατάστημα της Vodafone (όσοι παρακολουθείτε το blog έχετε μάθει ότι είμαι ένας φρικτά μετανοημένος πελάτης της, περιμένοντας, μέχρι στιγμής χωρίς αποτέλεσμα, από σας συστάσεις για κάποια καλύτερη εταιρεία...).
Είδα λοιπόν ότι στα "χαρτιά" της Vodafone ενώ υπήρχε το σωστό ΑΦΜ μου, αναφέρονταν η παλιότερη Εφορία (ΔΟΥ) στην οποία υπαγόμουνα και είχα ήδη κανονικά, και σύμφωνα με τις διαδικασίες της Εφορίας, αλλάξει.
Πρότεινα λοιπόν στον υπάλληλο της Vodafone να διορθώσει την ΔΟΥ στην σωστή.
Αποσβολώθηκα όταν μου είπε ότι χρειάζεται -προσοχή: η ιδιωτική εταιρεία Vodafone- υπεύθυνη δήλωση με προσαγωγή ενός άλλου χαρτιού (οποιουδήποτε) ενός κρατικού Οργανισμού ή εταιρείας, που να αναφέρει συγχρόνως και τον αριθμό ταυτότητάς μου και το ΑΦΜ μου.
Αφού η σύζυγός μου κόντεψε από το τράβηγμα να μου σκίσει το μανίκι γιατί άρχισα να ωρύομαι -διότι στην αρχική εγγραφή μας στη Vodafone απλώς δηλώσαμε προφορικά τη ΔΟΥ μας- έφυγα χωρίς να γίνει η αλλαγή.
Τότε όμως σκέφτηκα ότι όλη η Ελλάδα, εκατομμύρια φορές ημερησίως, γράφει σε τιμολόγια, αποδείξεις, δηλώσεις κλπ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΦΠΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΟΥ ΥΠΑΓΩΓΗΣ του ενδιαφερόμενου χωρίς λόγο αλλά μόνο για να διευκολύνουμε τον εφοριακό ελεγκτή, να μην ανοίξει τον υπολογιστή του για να δει που υπάγεται το δεδομένο -και μοναδικό- ΑΦΜ αλλά να το έχει έτοιμο στο πιάτο. Αν θεωρήσουμε ότι -και πολύ λέω- το 3 % των τιμολογίων κλπ ελέγχεται, τις άλλες 97 φορές στις 100 γράφουμε την ΔΟΥ για "πλάκα".
Αποφάσισα λοιπόν δύο πράγματα: δε θα δηλώνω πουθενά την αλλαγή ΔΟΥ και το κυριότερο: θα δίνω λάθος ΔΟΥ. Προτείνω να κάνετε και σεις το ίδιο.
Ισως με τον καιρό μαζευτεί τέτοιος αχταρμάς στις ΔΟΥ ώστε να αποφασίσουν να απαλλάξουν τους ραγιάδες από εκατομμύρια δουλειές που αψήφιστα τους επιβάλλουν για να την περνούν εύκολα και ωραία αυτοί... Εις δόξαν, και εδώ, της Ελληνικής Ανταγωνιστικότητας...

Μονοπώλια

Και οι δύο απεργίες που μας ταλανίζουν –εμάς τους υπηκόους των διαμαρτυρομένων που φοβούνται μήπως γίνουν όμοιοι με εκατομμύρια άλλους συνέλληνες- δηλαδή της ΔΕΗ και της Τράπεζας της Ελλάδος, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: και οι δύο εταιρείες λειτουργούν η μία de facto και η άλλη de jure ως μονοπώλια…

Για φανταστείτε αν έκανε απεργία η ΦΑΓΕ, τι θα γινόταν με τη ΔΕΛΤΑ και τις άλλες γαλακτοκομικές επιχειρήσεις, έστω και αν υπάρχουν καταδίκες τους για οργανωμένες μονοπωλιακές συμπεριφορές. Θα έτρωγε η μία την πελατεία της άλλης!

Και ο ελληνικός λαός θα είχε το γιαουρτάκι του και θα έπινε το γάλα του… ενώ τώρα ούτε τα χρήματά του έχει, ούτε το ηλεκτρικό του ρεύμα έχει…

Ζήτωσαν –που λέγαμε παλιότερα- τα κρατικά μονοπώλια!

Κουτοπονηρίες (2)

Η απάντηση που πήραν οι υπεύθυνοι της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που δεν εισέπραττε επί δύο σχεδόν χρόνια τόκους επειδή δεν το είχαν ζητήσει από την Τράπεζα (βλέπε προηγούμενη ανάρτησή μου) μου θύμησε κάτι που μου ελέχθη όχι πριν πολλές μέρες από την υπέροχη Vodafone.Είναι η πρώτη φορά που γράφω επώνυμα για μια εταιρεία γιατί το έζησα ο ίδιος...

Ιδού λοιπόν:

Πρίν από πολλούς μήνες με τη σύζυγό μου εγγραφήκαμε σε ένα από τα «οικογενειακά» προγράμματα της εταιρείας αυτής. Με ένα πάγιο ποσό θα μπορούσαμε να είχαμε αθροιστικά στο κινητό μου τηλέφωνο και το τηλέφωνό της ένα σημαντικό αριθμό λεπτών χρονικής διάρκειας δωρεάν τηλεφωνημάτων στο εσωτερικό. Όπως μας ανέφερε ο πωλητής, όσα λεπτά δεν χρησιμοποιούσαμε ένα μήνα, μεταφέρονται αυτόματα στον επόμενο (αλλά μόνο στον επόμενο).

Οταν προ ημερών παραξενευτήκαμε που, παρά το ότι λείψαμε αρκετά στο εξωτερικό τον Ιανουάριο, η διάρκεια δωρεάν χρόνου τηλεφωνημάτων που μας παρασχέθηκε τον Φεβρουάριο προφανώς ήταν μικρή, μας είπαν στο κατάστημα της Vodafone της περιοχής μας:

«Και βέβαια ισχύει, αλλά σεις δεν το ζητήσατε!»

Λες και δεν με συνέφερε το προφανές, δηλαδή η επέκταση της χρονικής διάρκειας δωρεάν τηλεφωνημάτων κατά ένα μήνα!

Ποιος τους βάζει σε σειρά αυτούς τους κυρίους που, με μίγμα ανατολίτικης ελληνικής κουτοπονηριάς και μονοπωλιακής νοοτροπίας μιας «αχτύπητης και απείραχτης εταιρείας» (βλέπε παρακολουθήσεις Πρωθυπουργού), μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε βόδια;

Όχι βέβαια ο Συνήγορος του Καταναλωτή... Αυτός μάλλον θα εξετάσει την σύμβαση που υπέγραψα και τα επαγγελματικά δικαιώματα όσων τυχόν παραστάθηκαν στην υπογραφή της (βλέπε εδώ)

Παρακαλώ όσους έχουν στοιχεία ότι κάποια από τις άλλες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας δεν έχει αντίστοιχη συμπεριφορά να μου το πούν για να αλλάξω αμέσως εταιρεία...

Ελληνικές Τράπεζες (1) ...ή και Ανταγωνιστικότητα (2)

Όταν ήμουν νέος, ένας από τους τότε Προϊσταμένους μου -καλή του ώρα- μου έλεγε: "Είναι μεγάλο λάθος να θεωρείται μητέρα της Ελληνικής γραφειοκρατίας το Δημόσιο. Οι Τράπεζες είναι!".

Δεν είχα ούτε τις εμπειρίες εκείνου, ούτε, βέβαια, λόγο να αμφισβητήσω τα λεγόμενά του.

Τώρα που ανακαλύψαμε και το IBAN μου ήρθε στο νου μια σύσκεψη, στην οποία είχα συμμετάσχει στα μέσα της δεκαετίας του 80 όπου στις (πολυτελέστατες) αίθουσες συσκέψεων της Τράπεζας της Ελλάδος συζητούσαμε Έλληνες και Ξένοι "ξενόφερτοι" (ανήκα σ' αυτούς) με γηγενείς. Θέμα, ήταν στην μόδα άλλωστε, η "μηχανογράφηση", (όπως λέγαμε τότε την σημερινή Πληροφορική) και, ακόμα πιο πολύ, οι βάσεις δεδομένων. Στόχος ήταν ο φορέας -ησυχάστε: μη κερδοσκοπικός- που εκπροσωπούσαν οι ξενόφερτοι (Έλληνες και ξένοι) ήθελαν να πείσουν το Ελληνικό Κράτος και τις Ελληνικές Τράπεζες να αποκτήσουν, κατά τρόπο οικονομικό, βάσεις δεδομένων για τις οποίες ήταν διατεθειμένος να δώσει πολλά χρήματα..

Αρχίσαμε με τα Υπουργεία…

Με δέος παρακολουθούσαμε οι "ξενόφερτοι" βαρύγδουπες δηλώσεις της κάθε μιας υπηρεσίας για τη βάση δεδομένων που θα έφτιαχνε... Θυμίζω: ήταν γύρω στο 1985…

Το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης τη βάση δεδομένων για τις ταυτότητες...

Το (διαφορετικό τότε) Υπουργείο Εσωτερικών τη βάση δεδομένων για τα εκλογικά βιβλιάρια...

Το Υπουργείο Εσωτερικών (πάλι -άλλη υπηρεσία-) τη βάση δεδομένων για τα Διαβατήρια, που έβγαζε τότε εκείνο…

Το Υπουργείο Προνοίας, αν και πολύ θα το ήθελε, δήλωσε ότι δεν έβλεπε εφικτό τότε να δημιουργήσει βάση δεδομένων για τους ασφαλισμένους… αλλά μια άλλη υπηρεσία του ονειρευόταν –υπήρχε ένα είδος υποχρέωσης για την ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων που επέβαλε η εισδοχή μας στην τότε ΕΟΚ- βάση δεδομένων (με τεράστια προβλήματα απορρήτου κλπ) για τα θέματα υγειονομικής (ιατροφαρμακευτικής) καλύψεως των εργαζομένων.

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης είχε κατά νου τη δημιουργία βάσεως δεδομένων για τους υποδίκους κλπ (χρήσιμη για το Ποινικό Μητρώο)…

Το Υπουργείο Οικονομικών είχε στα σκαριά την βάση δεδομένων για τον Αριθμό Φορολογικού Μητρώου…

Τα είκοσι τόσα χρόνια απόστασης δε με βοηθούν να θυμηθώ όλα τα Υπουργεία και τα πλάνα τους. Είχα πάντως εντυπωσιασθεί για το τι θα γινόταν –θυμίζω πάλι: γύρω στο 1985- στην Ελλάδα…

Όλα σταμάτησαν όταν οι ξένοι «ξενόφερτοι» θύμισαν στους πατριώτες μας ότι, χονδρικά, στις πιο πολλές από αυτές τις βάσεις, είναι κοντά στα 10.000.000 οι εγγραφές που πρέπει να γίνουν (όσοι οι κάτοικοι της χώρας), οι οποίες στο 90% τους περίπου είναι ταυτόσημες (όνομα, επώνυμο, πατρώνυμο, ημερομηνία γεννήσεως, τόπος γεννήσεως κλπ) και θα πρέπει να εξασφαλισθεί να γραφούν αυτά τα πράγματα μία μόνο φορά και σωστά. Άρα θα πρέπει να αποφασίσουν ποιος θα κάνει την βασική εισαγωγή δεδομένων για να τη δώσει στις άλλες υπηρεσίες για να προσθέσουν τα δικά τους στοιχεία. Πρότειναν μάλιστα τη δουλειά να την κάνουν τα Υπουργεία, που είχαν ήδη αρχίσει…

Απλά -δεν θυμάμαι την, ούτως ή άλλως, βλακώδη δικαιολογία- η πρόταση δεν έγινε δεκτή. Από η άλλη ο φορέας του Εξωτερικού δεν δεχόταν να πληρώσει 10 φορές την εισαγωγή των στοιχείων ταυτότητας του κάθε Έλληνα.

Για να έλθω στο ψητό: Γυρίσαμε τότε στις Τράπεζες και τους ζητήσαμε να δημιουργήσουν ενιαία δομή για τους αριθμούς λογαριασμού. Οι Τράπεζες δεν απέρριψαν βέβαια την προσφορά ευθέως, αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν το έκαναν ποτέ. Το πήραν να το «συζητήσουν» στην Ένωση Ελληνικών Τραπεζών. Ίσως το συζητούν ακόμη…

Τώρα με το ΙΒΑΝ που επιβάλλει η Euroland, οι ελληνικοί αριθμοί λογαριασμού είναι αναμφισβήτητα οι μεγαλύτεροι της Ευρώπης. Ο λόγος είναι φαίνεται ότι θέλουν να τα έχουν ΟΛΑ μέσα στον αριθμό λογαριασμού ακόμα και τον αριθμό υποκαταστήματος παρακαλώ, λες και στα συστήματα on line δεν είναι δυνατόν να βρουν από ποιο υποκατάστημα εξυπηρετείται ο δεδομένος λογαριασμός. Υποπτεύομαι, βλέποντας τα ΙΒΑΝ λογαριασμών μου σε μιά Τράπεζα, ότι μία από αυτές βάζει στο ΙΒΑΝ της –μάλλον έτσι, για να γεμίσει με αριθμούς- ΔΥΟ φορές τον αριθμό υποκαταστήματος.

Αυτά όλα σημαίνουν δύο πράγματα:

· Αν αλλάξεις σπίτι, ο αριθμός λογαριασμού σου σε μια Τράπεζα, τουλάχιστο από όσες ξέρω, θα αλλάξει αν θελήσεις να εξυπηρετείσαι από το κοντινό σου υποκατάστημα. Είμαι θύμα της ιστορίας διότι, χωρίς να γνωρίζω όλα αυτά τα τερτίπια, προ δεκαπενταετίας που περνούσα για τουρισμό από την Καλαμάτα και είχα πολλά χρήματα μαζί μου, άνοιξα λογαριασμό σε ένα υποκατάστημα μεγάλης Τράπεζας στην Καλαμάτα. Έκτοτε είναι ζήτημα αν περνώ μια φορά στα δύο χρόνια από εκεί. Δεν τολμώ όμως να μεταφέρω τον λογαριασμό γιατί από αυτόν πληρώνονται με πάγια εντολή πλήθος άλλων λογαριασμών και χρειάζεται πολλή δουλειά για τη μεταφορά αυτή. Ποιος ξέρει τι θα φαντάζονται οι υπάλληλοι της Τράπεζας στην Καλαμάτα που θα βλέπουν συχνές κινήσεις στον λογαριασμό ενός κυρίου που δεν τον έχουν δει ποτέ;…

· Το χειρότερο είναι η δουλειά που χάνεται στις Τράπεζες για την εισαγωγή των αριθμών λογαριασμού ΙΒΑΝ. Οι Βελγικοί αριθμοί ΙΒΑΝ έχουν 16 ψηφία και οι ελληνικοί γύρω στα 27 -τα πιο πολλά από τα οποία είναι μηδενικά!-. Πόσο κοστίζει η δακτυλογράφηση 10 παραπάνω ψηφίων για κάθε λογαριασμό από τους χειριστές των τραπεζών για τα εκατομμύρια συναλλαγές που γίνονται καθημερινά; Πάντως και αυτή την μπούρδα των φωτεινών μυαλών των Τραπεζών ΕΜΕΙΣ την πληρώνουμε -έστω είτε σε μείωση των κερδών τους ή με την εισαγωγή απίθανων προμηθειών για τη δικαιολόγηση του υπερβολικού κόστους συναλλαγών που οι ίδιες προκαλούν!

Ζήτω η Ελληνική ανταγωνιστικότητα…

Τραπεζικές Μπούρδες η Κουτοπονηριές...

Από καιρό ήθελα να ασχοληθώ με τις Τράπεζες στην Ελλάδα. Είναι πολλά τα ανέκδοτα και οι απρέπειές τους. Σήμερα όμως ένας φίλος μου έδωσε την αφορμή να αρχίσω...
Βοηθώ ως εθελοντής στην τήρηση των Βιβλίων μία μη κερδοσκοπική φιλανθρωπική εταιρεία. Είναι καινούργια σχετικά με αξιόλογο έργο και με αναγνώριση, πράγμα που τη βοηθεί να έχει σημαντική -για τον σκοπό που φτιάχθηκε- οικονομική επιφάνεια.
Όταν προ ημερών ήλθε η κίνηση λογαριασμού του Δεκεμβρίου, παραξενεύτηκα και ρώτησα τους υπεύθυνους γιατί όλον τον χρόνο δεν υπήρχε καθόλου εγγραφή τόκων. Σήμερα λοιπόν πήγαν στην Τράπεζα και ρώτησαν. Και η απάντηση ήταν αποστομωτική:
- Μα είσαστε μη κερδοσκοπική εταιρεία!
Κατά τον Διευθυντή του Καταστήματος της Τράπεζας, μια και η Εταιρεία είναι μη κερδοσκοπική, τους τόκους από τις καταθέσεις της θα τους καρπούται η (κερδοσκοπική) Τράπεζα και όχι τα άρρωστα παιδιά, η οι νέοι που ενισχύει η Εταιρεία;
Μεγάλο παιχνίδι των λέξεων... Το "μη κερδοσκοπικό" που σε όλο τον κόσμο σημαίνει "δεν μοιράζω κέρδη στους εταίρους μου" για τις Ελληνικές Τράπεζες σημαίνει "αφού εσύ δε θέλεις κέρδη, δώστα μου εμένα"...
Κάπου είχα ακούσει ότι έχουμε και Τραπεζικό Διαμεσολαβητή... Ίσως θα είναι σαν την συμπάθειά μου τον Συνήγορο του Καταναλωτή...

Ολυμπιακές τελεσιδικίες...

Την ανάρτηση αυτή την είχα μισοετοιμάσει (μέ άλλο τίτλο) από τις 4 Δεκεμβρίου 2007.
Την κράτησα στο ψυγείο γιατί έβλεπα ότι η υπόθεση της Ολυμπιακής ενοχλούσε... Μέχρι, μου έλεγαν, και Υπουργοί "άλλαζαν θέση" γιατί οι δημοσκοπήσεις έδιναν (μικρό για το μέγεθος της συνηθισμένης σχιζοφρενικής συμπεριφοράς μας στις δημοσκοπήσεις) προβάδισμα στην επιθυμία των συνελλήνων να μείνει άθικτη η Ολυμπιακή...
Η χτεσινή τελεσίδικη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (και για να καθησυχάσουμε τους ασχέτους που βλέπουν παντού συνομωσίες: από το 2003 ένα καλό, όπως λέγεται, Έλληνα Πρόεδρο που προτάθηκε από την κυβέρνηση Σημίτη έχει...) μας κάνει να ξανασυζητάμε για Ολυμπιακή... Ειλικρινά ελπίζω για τελευταία φορά ως προς το αν πρέπει να κλείσει ή όχι...
Τι υπέροχη χώρα... Όπου όλοι οι πολιτικοί, που δεν έχουν την καυτή πατάτα στα χέρια τους, κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Είμαστε 27 χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά δεν έχουμε (ή κάνουμε ότι δεν έχουμε) καταλάβει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κάτι πιο πολύ από τα διάφορα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης (δηλ. χρήματα που δίδονται ανεπιστρεπτί).
Βλέπετε ότι, προκειμένου να μη θιγούν διάφορα συμφέροντα, μόλις προ τριετίας αρχίσαμε να μιλάμε (χωρίς να το πολυκαταλαβαίνουμε) για ανταγωνισμό και για τους κανόνες του (βλέπε βιομηχανίες γάλακτος, διανομή πετρελαιοειδών κλπ λες και πριν δεν υπήρχε τίποτα μεμπτό!). Ακόμα όμως δεν έχουμε καταλάβει τίποτα για την ελεύθερη διακίνηση προϊόντων, τίποτα για την ελευθερία εγκαταστάσεως και "ακόμα πιο τίποτα" για την ελευθερία διακίνησης κεφαλαίων.
Τώρα το δικαστήριο επέβαλε και άλλο "πρόστιμο" 500 εκατομμύρια ευρώ στην Ολυμπιακή -ακριβέστερα: την υποχρεώνει να τα επιστρέψει στο Ελληνικό κράτος-. Και για να τονισθεί η όλη παράλογη κατάσταση, το κράτος που κέρδισε τα 500 αυτά εκατομμύρια (έστω μόνο "στα χαρτιά" γιατί σίγουρα δεν θα βρει φράγκο όσο κι'αν τα αναζητήσει) δηλώνει μέσω του Υπουργού Μεταφορών κατά την "Καθημερινή" ότι "η απόφαση είναι δυσάρεστη".
Εγώ πάντως, αν κέρδιζα σε δίκη, τη λέξη "δυσάρεστη" δε θα την ξεστόμιζα...
Άντε να τελειώνουμε με την υπόθεση αυτή. Στείλτε τους εισπράκτορες να πάρουν ότι βρουν και αφήστε τις αεροπορικές συγκοινωνίες στον ελεύθερο ανταγωνισμό. Έλεος, δε θέλω να πληρώνω και άλλο!
Και, παρακαλώ, όχι άλλα δάκρυα για τον "εθνικό αερομεταφορέα"... (Το έβαψα μπλε για το "εθνικό"...)

Publish or perish...

Ο άγνωστος φίλος Univers με παροτρύνει να ξαναρχίσω να γράφω... Δεν δημοσίευσα το σχόλιό του (που περιλαμβάνει τον τίτλο που έδωσα σ'αυτό το σημείωμα) μια και θα "χανόταν" στα σχόλια προηγούμενου σημειώματος.

Δεν έγραψα εδώ και πάνω από ένα μήνα και γιατί οι γιορτές και άλλες δραστηριότητες με απορρόφησαν και γιατί εκείνο τον καιρό είχα επίσκεψη του ξενητεμένου μου γιου αλλά και, δεν το κρύβω, γιατί έχω την εντύπωση ότι γράφω για πράγματα που δεν πολυενδιαφέρουν...

Σε επίπεδο "πρόχειρου" έχω και άλλα σημειώματα (πχ για την Ολυμπιακή) αλλά είναι για θέματα που τα ξεχνάμε μέχρις ότου ξαναβγούν στην επιφάνεια... Μάλιστα οργίστηκα όταν άκουσα από φίλο ότι κάποιος πολιτικός άλλαξε γραμμή για το θέμα της Ολυμπιακής γιατί μή όντας υπέρ της, άλλωστε νομικά αδύνατης -και θα φανεί αυτό σχετικά γρήγορα- διατήρησης της, δεν ήθελε να χάνει δημοτικότητα γιατί οι σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι "ο λαός θέλει την Ολυμπιακή να μείνει".

Μεγάλο δίκιο έχει ο Σχολιαστής όταν με βάση τα αποτελέσματα σφυγμομετρήσεων συμπεραίνει ότι το ποσοστό των βλακών στην Ελλάδα είναι 35 %! Βλέπε: http://christosvardakas.blogspot.com/2008/01/blog-post.html ...

Προσωπικά για τη χώρα αυτή βλέπω ότι μόνο tsunami τη σώζει, και ας μένω σε παραλία!

Αντί λοιπόν νέας "ανάρτησης" (για να συνηθίζουμε τα ξύλινα ελληνικά που μας φτιάχνουν οι άσχετοι συνήθως με τη γλώσσα ειδήμονες της πληροφορικής) προτείνω να ξαναδιαβάσουν, όσοι φυσικά ενδιαφέρονται, μια από τις πρώτες μου που αναδημοσιεύω εδώ. Είχα την ευτυχία(;) να μήν έχω κανένα απολύτως σχόλιο γι' αυτήν. Αυτό με βάζει σε μεγάλη απορία: είμαι βλαξ και λέω βλακείες ή μιλάω σωστά και δεν υπάρχει απάντηση;

Ιδού λοιπόν η ανάρτηση που είχα βάλει στις 10 Νοεμβρίου 2007 (http://blessedcountry.blogspot.com/2007/11/blog-post_10.html):

Τίτλος : Η χώρα των αυτογκόλ

"Είμαστε εθνικά υπερήφανοι διότι το υπερόχου προνοητικότητος Σύνταγμά μας, για λόγους που, όπως λέγουν γνώστες της γεννήσεως του Συντάγματος του 1975, αποτελούν την μόνη -η μία από τις μόνες- υποχωρήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή σε οργανωμένα συμφέροντα -των Καθηγητών Πανεπιστημίου- περιλαμβάνει το άρθρο 16. Άρθρο που ήδη έχει παρακαμφθεί από το Δευτερογενές Ευρωπαϊκό δίκαιο, τουλάχιστο de facto -το de jure παίρνει χρόνο να αποδειχθεί, αλλά για τον γράφοντα ισχύει- .

Χιλιάδες ανθρωποχιλιόμετρα έχουν αναλωθεί σε διαδηλώσεις για την “υπεράσπισή” του, και εκατομμύρια ανθρωποώρες εργασίας έχουν χαθεί από άσχετους με το θέμα πολίτες-θύματα...

Η σύνοδος των Πρυτάνεων πριν τρεις μέρες ζήτησε να μπουν "αυστηρότατοι όροι και προϋποθέσεις για την λειτουργία των Κολεγίων στην Ελλάδα". Μέχρι τώρα αγνοούσαν με υπεροψία την ύπαρξή τους, διότι “ήταν παράνομα”, καθώς επιφανείς συνάδελφοί τους είχαν μεριμνήσει να συντηρηθούν ανέπαφες για πάνω από τριάντα χρόνια οι αντίστοιχες διατάξεις του Συντάγματος ...

Η απορία μου είναι, μια και θεωρούμε -χάρη στους απίθανους Συνταγματολόγους μας και το Συμβούλιο Επικρατείας μας, οι οποίοι γνωματεύουν βάσει της παροιμίας “αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει”- ότι το Ελληνικό Σύνταγμα υπερισχύει της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας, πως θα συνταχθεί έγκυρα Ελληνικός νόμος που θα μιλάει για κάτι το οποίο το Σύνταγμα απαγορεύει;

Επειδή με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, θα ήθελα ο νομοτέχνης που θα το “κεντήσει” να γίνει γνωστός. Φυσικά θα αξίζει βραβείο, το οποίο θα πρέπει να του απονεμηθεί μόνο αφού το Συμβούλιο Επικρατείας κρίνει το σχετικό νομοθέτημα μη αντισυνταγματικό..."

Ξανσυζητιέται και προχωράει (;!) η επεξεργασία του νόμου... Για να δουμε πόσο θα γελάσουμε....

ΥΓ Θα λείπω για δυο βδομάδες στο εξωτερικό. Που και που θα παρακολουθώ τα σχόλια στο blog -αν υπάρξουν αυτή τη φορά-. Συγγνώμη εκ των προτέρων αν καθυστερήσει η δημοσίευση μερικών...