Πρίν κάτι λιγότερο από τέσσερα χρόνια είχαμε το ονομασθέν έκτοτε "Σκάνδαλο Πάχτα". Ήταν μια πρόταση τροπολογίας που απήλλασσε κάποιον επιχειρηματία (αν θυμάμαι καλά στο Porto Carras) από πολεοδομικής μορφής υποχρεώσεις...
Κάποιος επηρεασμένος από δυτικότροπες πολιτικές συνήθειες διαφάνειας πρότεινε διακριτικά σε κόμματα της τότε αντιπολίτευσης (δηλ. όσα υπήρχαν τότε πλην του ΠΑΣΟΚ) να βγουν και να πουν στην προεκλογική περίοδο ότι στη νέα Βουλή θα εισάγουν νέο Κανονισμό που θα υποχρέωνε κάθε προτείνοντα τροπολογία να δηλώνει, με βάση αυτά που γνωρίζει, ποιος θα ωφεληθεί και ποιος θα πάθει βλάβη από την προτεινόμενη τροπολογία. Η ιδέα ήταν ότι οι υπόλοιποι βουλευτές θα μπορούσαν να ψηφίσουν με κάποια γνώση των αποτελεσμάτων αυτού που θα ψήφιζαν, οι δε προτείνοντες θα ήσαν πιο "συμμαζεμένοι" σε ανήθικες (υπό την ευρεία έννοια) προτάσεις.
Ο προτείνας εισέπραξε -εξ όσων γνωρίζω- πανταχόθεν λοιδορίες...
Τι το κάναμε; Βγαίνουμε βουλευτές για να κάνουμε τις δουλίτσες (ή τις πιο μεγάλες business) μας... Όχι και να τα βγάζουμε στη φόρα...
Παράλληλα θα ήθελα πολύ να μάθω πως βλέπει το Υπουργείο Εσωτερικών (ή μήπως είναι αρμόδιο το Υπουργείο Δικαιοσύνης) την όλη πολιτική για καλύτερη νομοθεσία ("Better Regulation") που προωθεί η Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Μάλλον εμείς δεν θα έχουμε πρόβλημα...
Τι ευλογημένη χώρα! Χαίρεσαι να ζεις σ' αυτήν...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Με την υπόθεση Πάχτα είχα και εγώ εξαγριωθεί, τότε, αλλά σε δεύτερη εκτίμηση έχω αντιληφθεί ότι στην ΕΛλάδα ο,τιδήποτε να επιχειρηθεί υπάρχει ένας νόμος που να το καθιστά έκνομο. Εξ ου και η ανάγκη για "ευνοϊκές" ή "φωτογραφικές" ρυθμίσεις.
Θέλω να πω, δεν αμφισβητώ την (διαπαραταξιακή) άνθηση της βιομηχανίας τροπολογιών, κατά πραγγελίαν διατάξεων κτλ., αλλά επισημαίνω πως για να γίνει κάτι θετικό σε ένα τομέα και πάλι συχνότατα θα απαιτηθεί λαθροχειρία, "ρύθμιση", τροπολογία, ευνοϊκή διάταξη.
Η προώθηση λύσεων δυσχεραίνεται και από την αδυναμία συστάσεως σωμάτων ανεπηρέαστων από εξαρτήσεις (οικονομικές ή άλλες). Τέλος, υπάρχει τεράστια δυστοκία στην εκκίνηση δημοσίων συζητήσεων με θέμα τον επανακαθορισμό αρχών και προτετεραιοτήτων της ελληνικής κοινωνίας: όλοι προτιμούν να οχυρωθούν πίσω από τις "υπάρχουσες διατάξεις" (εν πολλοίς δαιδαλώδεις, αντικρουόμενες και "ευάερες", δηλ. με "παραθύρια")παρά να εκτεθούν σε τυχόν συζήτηση επανακαθορισμού τους, με κίνδυνο να εισπράξουν το όποιο πολιτικό κόστος.
Στο θέμα μας (φύση και επιχειρηματικές δραστηριότητες): Πρέπει παντί τρόπω να διασώζεται η φύση, έστω και αν εμποδίζονται δημόσια έργα και υποδομές ή η ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας που εν τέλει παράγει εθνικό προϊόν; Πού, πότε, πώς, σε τι έκταση και με ποια κριτήρια μπορεί να επαναπροσδιοριστούν τέτοιες προτεραιότητες; Είναι δυνατόν να εγείρονται αξιώσεις ιδιωτών έναντι εκτάσεων του δημοσίου με βάση υπαρκτούς ή (δηλωμένους ως) κατεστραμμένους τίτλους της εποχής της Τουρκοκρατίας; (Μονή Πεντέλης) Πώς αντιμετωπίζεται η συγκέντρωση πληθυσμού στην πρωτεύουσα; (με εντάξεις στο σχέδιο πόλεως διαρκώς και νέων περιοχών; Με κάθετη δόμηση; Με ήπια δόμηση μέσα σε περιασρτικά δάση; Ή - όπως έγινε - με de facto αποδοχή καταπατήσεων εν ευθέτω χρόνω;) Αντί να συζητούμε τέτοια και άλλα θέματα προτιμάμε την στασιμότητα και τον πόλεμο χαρακωμάτων, μέχρι και το τελευταίο εκτάριο "οικιστικώς ενδιαφέρουσας" δασικής έκτασης να γίνει οκόπεδο. Και τότε, με το δασολόγιο που επιτέλους θα ολοκληρωθεί, θα επιβεβαιώσουμε την ύπαρξη δασών στην κορυφή της Πίνδου, εκεί που κανείς δεν ενδιαφέρεται να τα αποχαρακτηρίσει.
Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία είναι άκρως συντηρητική και ελπίζω (αφελώς;) η κίνηση που παρουσιάζεται τελευταία στα στάσιμα νερά να οδηγήσει (έστω και καθυστερημένα) σε κάποια αποτελμάτωση.
Μου θυμίσατε το Δασολόγιο...
Θυμάμαι το παραμύθι του λύκου που τον είχαν βάλει να φυλάει τα πρόβατα...
Θεωρώ απολύτως αδύνατο να υπάρξει σαφής καθορισμός του που είναι και που δεν είναι δάσος στην Ελλάδα, αν δεν αφαιρεθεί η αρμοδιότητα αυτή από τα Δασαρχεία...
Αν λυθεί το πρόβλημα τι θα κάνουν (και... πως θα τα "βγάζουν") οι δασάρχες και τα Δασαρχεία;
@ Univers
Επιτρέψτε μου να σας πω ότι διακρίνω στα γραφόμενά σας μια κάποια αποδοχή του "συστήματος" με σκοπό την "επιδιόρθωσή" του...
Επιτρέψτε μου να μη συμφωνήσω. Παρά το ότι δεν είμαι νομικός -λίγα χρόνια σπουδών νομικής είχα στη ζωή μου- έχω πολύ μεγάλη (επιτρέψτε μου τον εγωισμό) εμπειρία νομοπαρασκευαστικής εργασίας.
Το κύριο συστατικό κάθε καλής νομοθεσίας είναι η ενσωμάτωση σ'αυτήν ισορροπιών και ελέγχων (checks and balances). Βρείτε μου ένα (μόνο ένα) τέτοιο νόμο στην Ελλάδα και θα χαρώ ιδιαίτερα...
@Univers
Για το θέμα της πολυνομίας έχω και εγώ ένα παράδειγμα που έζησα από κοντά...
Φίλος ήταν Πρόεδρος σε (νεοδιορισμένο τότε από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας) Διοικητικό Συμβούλιο Οργανισμού, ο οποίος στα πλαίσια της δημιουργικής λογιστικής για την είσοδό μας στην ΟΝΕ είχε μετατραπεί γύρω στο 1998 σε Ανώνυμη Εταιρεία του Δημοσίου.
Ο φίλος εκλήθη να διορίσει νέο Διευθύνοντα Σύμβουλο της Εταιρείας. Όπως ήταν φυσικό ζήτησε από τον Νομικό Σύμβουλο του Οργανισμού να του ορίσει ποια είναι η νόμιμη διαδικασία επιλογής και διορισμού Διευθύνοντος Συμβούλου.
Ο Νομικός Σύμβουλος αφίχθη σε δύο μόλις μέρες με ΠΕΝΤΕ εναλλακτικές διαδικασίες, κατ' αυτόν όλες νόμιμες και νομικά τεκμηριωμένες.
Όποια και να επέλεγε το Διοικητικό Συμβούλιο, οποιοσδήποτε θα μπορούσε να πάει στο Δικαστήριο λέγοντας ότι δεν έπρεπε να ακολουθηθεί η διαδικασία που διάλεξαν αλλά μία από τις άλλες τέσσερις...
Μη μου πείτε ότι οι νομοθέτες δεν τόκαναν επίτηδες...
Πιστεύετε (και οι δύο) ότι μπορεί να γίνει κάτι; Ότι υπάρχει μια ελάχιστη ελπίδα να φτιάξουμε κάποτε μια ευνομούμενη κοινωνία ή να απελπιστώ εντελώς; Ίσως φταίει η ώρα, αλλά τα βλέπω όλα κατάμαυρα!
Τι πρέπει να γίνει; πολλές ερωτήσεις, αλλά δείχνετε να ξέρετε και πολλά!
@Λωτοφάγος
Θεωρώ ότι για να μπορεί να φτιαχτεί ευνομούμενη πολιτεία το σύστημα αξιών που έχει αναπτύξει η κοινωνία μας χρειάζεται πολύ βαθιές αλλαγές. Άρα είμαι απαισιόδοξος να δω κάτι στη διάρκεια της δικής μου ζωής... Εκτός αν αρχίσουν τα τσουνάμι να ξυπνούν από τον βαθύτατο λήθαργο όλους μας.
Όταν έρχονται όμως -βλέπε Ολυμπιακή ή ασφαλιστικό, που χρόνια τώρα κρύβαμε κάτω από το χαλί- το ξύπνημα είναι επώδυνο...
Το σύστημα αξιών όμως δεν το έχει φτιάξει κανείς άλλος παρά οι γονείς και οι δάσκαλοι στην ευλογημένη αυτή χώρα...
Να προσθέσω και τους πολιτικούς -ΠΡΟΣΟΧΗ: ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ- γιατί αυτοί στα παράθυρα της τηλεόρασης γαλουχούν με όλων των ειδών τους παραλογισμούς και ψευδαισθήσεις τον ευλογημένο λαό μας...
Άρα -συμπέρασμα- και εγώ μαύρα τα βλέπω...
Δημοσίευση σχολίου