BYE BYE OLYMPIC (AIRWAYS/AIRLINES)

Χθες βράδυ βρέθηκα στην τελευταία πτήση (ΟΑ 917) της Ολυμπιακής Αεροπορίας από Θεσσαλονίκη για Αθήνα. Αναχώρηση 23:05, άφιξη στην Αθήνα λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, λίγο πριν το επίσημο κλείσιμο της μέχρι χθες Ολυμπιακής.

Αντί των αλλόκοτων μανιφέστων που διάβαζαν υποχρεωτικά οι πιλότοι ή το προσωπικό καμπίνας τον καιρό των κινητοποιήσεων, μερικά –μάλλον ζεστά- λόγια για το αντίο -μια και, όπως ειπώθηκε, όλοι, πιλότοι και συνοδοί έκαναν το τελευταίο ταξείδι της καρριέρας τους- , με ιδιοποίηση όμως της εποχής Ωνάση και ταυτοποίησή της με αυτό το «πράμα» που είχε καταντήσει η πρόσφατη κρατική Ολυμπιακή («52 χρόνια ιστορίας» κλπ).

Χωρίς να το θέλω είπα «να και κάτι που με χαρά αποχαιρετούμε». Τριάντα λεπτά του Ευρώ την ημέρα λιγότερα θα αναλογούν στην οικογένειά μου από την μή πληρωμή των ζημιών της Ολυμπιακής... Αρκεί, αν ο κ. Παπανδρέου νικήσει στις εκλογές, να μην κάνει «έφοδο προς το χθες» ξανασυζητώντας την λύση που έδωσε ο Κωστής Χατζηδάκης, που ελπίζω να μην πληρώσει και αυτός –όπως στις προηγούμενες εκλογές η Μαριέττα Γιαννάκου- το θάρρος του να καθαρίσει μιά από τις σωρευμένες κόπρους του Αυγεία της ένδοξης χώρας μας.

ΥΓ. Λέτε νάναι σημαδιακό; Την ώρα που το τελευταίο αεροπλάνο της Ολυμπιακής με τους 40 μόνο επιβάτες του εγκατέλειπε τη Θεσσαλονίκη, μέτρησα πέντε αεροσκάφη της Aegean στην πίστα...

Και διαβάζοντας να κλαις...

Ιδού το Global Competitiveness Report...
Θα καθήσει κανένας από τους πολιτικούς μας (που αρέσκονται στον τίτλο "ηγέτες") να σκεφτεί ότι πολιτική δεν είναι μόνο επικοινωνία και γκλαμουριά (περιλαμβάνομένων των "περιβαλλοντικών ανησυχιών", της τρυφερότητος προς τον "εργαζόμενο λαό", της "πατριωτικής" υστερίας κλπ);
Κάθε χώρα πρέπει και κάτι να παράγει για να μπορεί να φάει και να επενδύσει... Και μπορεί μεν να είμαστε κατά του φιλελευθερισμού (σκέτου ή νέο-) αλλά στον διεθνή στίβο ο ανταγωνισμός είναι κανόνας αμείλικτος...
Καλές εκλογές σε όλους...

ΟΔΗΓΟΥΜΕ - ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ

Διήμερο εκδηλώσεων για την Οδική Ασφάλεια...


Το Ινστιτουτο Οδικής Ασφάλειας ΙΟΑΣ "Πάνος Μυλωνάς" και η "Πάνος-Βοήθεια στα παιδιά" {Panos4Life} οργανώνουν διήμερο εκδηλώσεων για την οδική ασφάλεια και την ευγένεια στους δρόμους στην αίθουσα του Μετρό στο Σύνταγμα στις 17 και 18 Ιουνίου...
Θα βραβευθούν και οι αφίσες των σπουδαστών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.
Περισσότερα εδώ... και εδώ...
Πηγαίντε όλοι και με τα παιδιά και εγγόνια σας!

(αναδημοσίεση από το blog: http://antonios-pressinfo.blogspot.com/)

Όμφακες εισί...

Στο ένθετο για την οικονομία στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής 21 Σεπτεμβρίου, ανάμεσα σε άλλα, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας κλπ κ. Αλογοσκούφης καμαρώνει λέγοντας:

"Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, η πραγματική οικονομία δείχνει να αντέχει καλύτερα από πολλές άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως φάνηκε και από την ανάπτυξη στο πρώτο εξάμηνο του 2008 που ήταν υπερδιπλάσια σε σχέση με την ευρωζώνη."

Δεν ξέρω γιατί θυμήθηκα ένα μύθο του Αισώπου με την αλεπού που δεν φτάνει τα σταφύλια και φεύγοντας λέει ότι είναι άγουρα... "Όμφακες εισί" ...

Άλλωστε ο μύθος επιβιώνει μέχρι σήμερα με την παροιμία "όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια..."

Αν δεν υπήρχε η οικονομική κρίση, η διαπίστωση ότι η Ελληνική Οικονομία είναι ασύνδετη με την παγκόσμια οικονομία, τουλάχιστο στους σοβαρούς Έλληνες, θα έφερνε άγχος και τρόμο...

Αν δεν αλληλοεμπλακεί η Ελληνική Οικονομία με την παγκόσμια, έχουν σκεφτεί τα τσακάλια της πολιτικής μας , τι διαχρονικό κίνδυνο εμπεριέχει αυτό ακόμα και για τα εθνικά και αμυντικά μας συμφέροντα;

Να μην απορούμε με το ότι μας "ρίχνουν" στο Σκοπιανό και τα άλλα... Γιατί να μας υποστηρίξουν; Ποιό είναι το συμφέρον τους;

Ιδέες για μεταρρυθμίσεις - Νομοθεσία

Τα τελευταία 15 χρόνια η πολιτική ζωή "κυριαρχείται" είτε από "εκσυγχρονιστές", είτε από "μεταρρυθμιστές". Ατυχώς, πιστεύω, η επίκληση αυτών των όρων "αλλαγής" γίνεται ή γινόταν για να αποφευχθούν άλλες, πολιτικά δυσμενείς, για όσους τους επικαλούνται ή τους επικαλούνταν, καταστάσεις και συζητήσεις.

Σκέφτηκα λοιπόν να αρχίσω να προτείνω κάποιες "μεταρρυθμίσεις" και εγώ. Το blog μου βέβαια δεν πολυδιαβάζεται, αλλά ίσως μερικές ιδέες φανούν ότι είναι χρήσιμες. Σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Παραιτούμαι από copyright...

Αρχίζω λοιπόν με την νομοθεσία, μια εγνωσμένης άθλιας ποιότητας συνιστώσας της εθνικής μας ζωής. Αν και δεν είμαι νομικός -μερικά χρόνια νομικών σπουδών και η επαγγελματική μου ενασχόληση (όσο είχα...) με κάνει να αισθάνομαι ότι "κάτι ξέρω"...- έχω το θάρρος (και το θράσος) να προτείνω μια μεταρρύθμιση που είμαι σίγουρος ότι θα κάνει καλό...

Βέβαια τα "τσακάλια" της δημοσιογραφίας μας, που σπανιότατα καταλαβαίνουν για τι θέμα γράφουν, είμαι βέβαιος ότι θα τη λοιδορούσαν... Γιατί δεν είναι θέμα που "πουλάει" σαν τα σκάνδαλα και τις αποτυχίες. Το ίδιο θα έκαναν ίσως και οι πολιτικοί, στους οποίους απευθύνομαι. Και αυτοί, πιστεύω, σπανιότατα καταλαβαίνουν για ποιο θέμα μιλούν και, ακόμα σπανιότερα τι λένε. Το κακό στους τελευταίους είναι ότι όχι μόνο μιλούν, αλλά και "πράττουν"...

Η ιδέα είναι απλή: να τεθεί στόχος ετήσιας μείωσης της έκτασης της νομοθεσίας αρμοδιότητας των Υπουργείων.

Θα μου πείτε, ποιο είναι το κριτήριο με το οποίο θα μετράμε την επιτυχία μιας τέτοιας μεταρρύθμισης; Απλό: μετράμε τον αριθμό των σελίδων της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, που καταλαμβάνει η νομοθεσία -όχι οι διάφοροι διορισμοί και τα καταστατικά των ΕΠΕ και ΑΕ- αρμοδιότητας κάθε Υπουργείου. Ήδη το να ψάξουν τα Υπουργεία να βρουν ποια είναι η νομοθεσία αρμοδιότητάς τους που ισχύει, δηλ. το να κάνουν μια απογραφή, θα τους κάνει καλό...

Ο Πρωθυπουργός δεν έχει παρά να ορίσει το ενιαίο ποσοστό ετήσιας μείωσης του αριθμού των σελίδων της εν ισχύι νομοθεσίας του κάθε Υπουργείου. Ας πούμε 5 %.

Η Βουλή έτσι θα έχει με τί να ασχοληθεί, η κυβέρνηση να λέει τι διορθώνει, οι πολίτες να καταλάβουν τι απλοποιείται κλπ.

Ζητείται Αντίλογος ...

Νομιμοποιήσεις Ανηθικοτήτων (3)

Διαβάζω στον σημερινό Ελεύθερο Τύπο -κι' ας βρίσκομαι στο εξωτερικό- για την τροπολογία Γεροντόπουλου -πάλι η Χαλκιδική...- (βλέπε εδώ το σχετικό άρθρο) και θυμήθηκα μια από τις πρώτες μου αναρτήσεις -εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, το Νοέμβριο του 2007- με τίτλο "Νομιμοποιήσεις Ανηθικοτήτων (2)".

Την επαναλαμβάνω εδώ με την παρατήρηση ότι δεν δημιούργησε δα και κανένα θόρυβο...

Πρίν κάτι λιγότερο από τέσσερα χρόνια είχαμε το ονομασθέν έκτοτε "Σκάνδαλο Πάχτα". Ήταν μια πρόταση τροπολογίας που απήλλασσε κάποιον επιχειρηματία (αν θυμάμαι καλά στο Porto Carras) από πολεοδομικής μορφής υποχρεώσεις...
Κάποιος επηρεασμένος από δυτικότροπες πολιτικές συνήθειες διαφάνειας πρότεινε διακριτικά σε κόμματα της τότε αντιπολίτευσης (δηλ. όσα υπήρχαν τότε πλην του ΠΑΣΟΚ) να βγουν και να πουν στην προεκλογική περίοδο ότι στη νέα Βουλή θα εισάγουν νέο Κανονισμό που θα υποχρέωνε κάθε προτείνοντα τροπολογία να δηλώνει, με βάση αυτά που γνωρίζει, ποιος θα ωφεληθεί και ποιος θα πάθει βλάβη από την προτεινόμενη τροπολογία. Η ιδέα ήταν ότι οι υπόλοιποι βουλευτές θα μπορούσαν να ψηφίσουν με κάποια γνώση των αποτελεσμάτων αυτού που θα ψήφιζαν, οι δε προτείνοντες θα ήσαν πιο "συμμαζεμένοι" σε ανήθικες (υπό την ευρεία έννοια) προτάσεις.
Ο προτείνας εισέπραξε -εξ όσων γνωρίζω- πανταχόθεν λοιδορίες...
Τι το κάναμε; Βγαίνουμε βουλευτές για να κάνουμε τις δουλίτσες (ή τις πιο μεγάλες business) μας... Όχι και να τα βγάζουμε στη φόρα...
Παράλληλα θα ήθελα πολύ να μάθω πως βλέπει το Υπουργείο Εσωτερικών (ή μήπως είναι αρμόδιο το Υπουργείο Δικαιοσύνης) την όλη πολιτική για καλύτερη νομοθεσία ("Better Regulation") που προωθεί η Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Μάλλον εμείς δεν θα έχουμε πρόβλημα...
Τι ευλογημένη χώρα! Χαίρεσαι να ζεις σ' αυτήν...

Πέρασε ένας χρόνος και πάλι τα ίδια...
Αχ αυτή η Βουλή... Πολύ νοιάζεται για την τιμή της...

Ποιοί θα "προστατέψουν τους σοβαρούς";

Ο Αλέξης Παπαχελάς στην σημερινή Καθημερινή έχει ένα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο "Να προστατέψουμε τούς σοβαρούς"...
Ωραία όσα λέει, αλλά δε διακρίνω ποιούς ορίζει ως "εμάς" στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, που πρέπει να προστατέψουμε τους σοβαρούς...
Στο θέατρο που παίζεται τα τελευταία 20 με 25 χρόνια στην Ελλάδα, κεντρικούς ρόλους έχουν -ατυχώς- οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί. Και, μάλιστα, μοιάζουν να αλληλοϋποστηρίζονται - πλάτη-πλάτη - οι δυό αυτές ομάδες...
Ο κ. Παπαχελάς βέβαια βάζει στο παιχνίδι και τους συνδικαλιστές... Κατά τη γνώμη μου για να μειώσει το βάρος της ευθύνης των δημοσιογράφων... Γιατί ποιός προβάλλει τους συνδικαλιστές; Ούτε τα μέλη των σωματείων, ούτε οι Διοικήσεις των Οργανισμών. Κανένας άλλος από τον -συνηθέστατα ημιμαθή και συνήθως δικτυωμένο με κάποια συμφέροντα- δημοσιογράφο και το μέσο που τον φιλοξενεί.
Δε θέλω να μειώσω τις ευθύνες και των πολιτικών... Άλλωστε αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες -κατά τις εφημερίδες- με τον κ. Βουρλούμη δείχνει καθαρά ότι οι ψοφοδεείς πολιτικοι μας "τον εγκαταλείπουν" για να τα έχουν καλά με την κοινή γνώμη (που -ατυχώς- μπορούν να διαμορφώνουν οι δημοσιογράφοι)...
Για μένα το -ατυχώς ανεφάρμοστο- συμπέρασμα είναι ότι για να προστατευτούν οι σοβαροί, που θέλουν να βοηθήσουν αυτή τη χώρα, πρέπει να απαλλαγούμε από δυό "κλίκες": τους πολιτικούς και τούς δημοσιογράφους...
Άρα δεν υπάρχει ελπίδα στον ορίζοντα...